Terugreis

Afgelopen zondag gingen we om vier uur richting Miami Airport. Redelijk vroeg maar ook in Miami staan er op zondag files en wordt er druk aan de weg gewerkt. We hadden gelukkig al de tijd en konden rustig inchecken; gelijk voor de vlucht van Miami naar Parijs en vervolgens door naar Schiphol. De beste service is natuurlijk dat je je ruimbagage kunt afgeven en deze op Schiphol weer op de band verschijnt. Maar wat moeten er veel mensen in een Boeing 700-300. Deze reizigers zitten tien uur boven op elkaar in een veel te kleine ruimte met maximaal zes toiletten en iedereen moet ook nog een koffer meenemen in de cabine. Dan naar de luchthaven van Parijs Charles de Gaulle. De luchthaven is net zo groot als de voormalige president. Gelukkig hadden we twee uur tijd om over te stappen, wat er uiteindelijk drie werden. Tijdens het wachten kwamen er al verontrustende berichten binnen dat Schiphol ruim honderd vluchten had geannuleerd vanwege de zware windstoten. Alle wachtenden in de stress of de vlucht wel door zou gaan. Gelukkig troffen we een koelbloedige captain die de reis aandurfde. Na een toch redelijke vlucht kwamen we kwamen we om kwart over drie op Schiphol aan en waren we, na een kleine twintig uur, om half vijf, weer thuis in Bergen. Dit heb je graag voor de kinderen en jezelf over want het was een reis met een gouden randje. We missen ze nu al maar weten dat het uiteindelijk niet eens zover is.

De tickets.
Het toestel wat ons veilig naar Parijs zou brengen.
Oké, toch de nodige annuleringen, wij hebben geboft.

Zeeweg

Van Bergen naar Bergen aan Zee loopt de Zeeweg. In principe een keurige tweebaansweg maar sinds enige tijd is een rijstrook gestremd vanwege een enorme waterbelasting onder de duinen veroorzaakt door de overvloedige regenval van de afgelopen maanden. Stoplichten regelen nu het verkeer. Een bijzondere bijkomstigheid is dat het standbeeld van Herman Gorter ter plaatse ook met zijn sokkel in het water staat. “ Het kan Verkeren”.

Onderweg

Ondanks het feit dat we inmiddels in Nederland zijn nog een terugblik op onze reis naar de Ardèche. Als afscheid van de Brionnais staart deze “koe” ons lodderig aan. Na ruim 200 km rijden komen we in de buurt van Tournon sur Rhône. Dan nog een mooie weg door de bergen voordat we aankomen in Theron. Eerst nog over een prachtige brug die in Nederland door Rijkswaterstaat als kunstwerk zou worden benoemd. Dat mag je hier zeker wel zeggen. Voordat we aankomen in Theron komen we nog langs een monument uit 1850. Mijn schoonzusje die in Theron woont heeft hier vast al eens onderzoek naar gedaan maar ik kon het niet zo gauw vinden op haar blog.https://wonenindeardeche.wordpress.com. Dan maar de foto van de zonnewijzer met de tekst van Carpe Diem ofwel pluk de dag wat toch ook hier van toepassing is.

Theron

En dan rijden we door naar het “dorpje” Theron in de Ardèche. De afgelopen vijfentwintig jaar werden door mijn broer en zijn vrouw drie huizen met veel liefde opgebouwd. Een prachtige omgeving waar we als we er waren heerlijk gewandeld hebben. Helaas wel ver weg want je komt niet iedere maand even langs. Gelukkig hebben ze ook een pied a terre in Utrecht. We kwamen natuurlijk niet voor niks. Ook hij was jarig. De twintigste februari was dan ook een feestelijke dag. Alle reden om op bezoek te gaan. Zie ook hun blog over het wonen in de Ardèche: https://wonenindeardeche.wordpress.com/

Het dorpje Theron.
Het hoofdhuis.
De wandeling.
In de omgeving.

Milieu

Na het weekend kwam ik( zonder afval) langs de ondergrondse afvalcontainers in het centrum van Bergen. Dat je je afval kwijt wil en als de afvalcontainers vol zijn je dit op straat achterlaat is natuurlijk geen blijk van veel beschaving. Gelukkig was het de dag daarna allemaal volledig opgeruimd.

Krabbendijke

Op de tocht door Zeeland ook nog even langs de vroegere woonplaats van de grootouders Krabbendijke. Kenmerkend voor deze plaats is het stationsgebouw.  Het witte stationsgebouw ligt aan de lijn Roosendaal Vlissingen en werd op 1 juli 1868 geopend. Nog steeds een prachtig gebouw. Tenslotte ook nog even langs het haventje van Krabbendijke aan de Oosterschelde. Het is laagwater en de bootjes zijn drooggevallen. Een schilderachtig gezicht met het druilerige weer. 

Het stationsgebouw van Krabbendijke.
Het haventje van Krabbendijke.

Kampen

In het centrum van Kampen treffen we een gebouw aan met historie. Op de gevel staat : “Theologische Universiteit”. Volgens verdere informatie zou hier tot 2012 de enige door de Protestantse Kerk in Nederland erkende theologische opleiding zijn gevestigd. Verder was hier, volgens het bord rechts op de gevel, van 1883 tot 1923 de officiers opleiding van het voormalige KNIL gevestigd. 

De Cannenburch

Even een weekendje naar de Veluwe op zoek naar de herten, de wilde zwijnen en ander wild. Helaas zijn we niet verder gekomen dan een herten biefstuk op het bord, enkele eekhoorns in de tuin van het huisje en een sperwer in de struiken langs de kant van de weg. Al fietsend kwamen we ook nog langs het kasteel De Cannenburch in Vaassen. Een prachtig kasteel en zeker de moeite van een bezoekje waard. Verder genieten van de bossen.

De Cannenburch

Vlieland vuurtoren

Op het Vuurboetsduin op Vlieland staat de kleinste vuurtoren van Nederland die in de wandelgangen de Rode Kabouter wordt genoemd. Ook op deze vuurtoren wordt iedere avond het licht ontstoken evenals op alle andere vuurtorens langs de kust van Nederland. Overigens zijn van al deze vuurtorens alleen nog die op Schiermonnikoog, Terschelling en Ouddorp 24 uur per dag bemand. Voor wat betreft de vuurtoren op Vlieland weten de meeste mensen nog wel dat hier Liesbeth List is opgegroeid. Daarom is ook terecht het toegangspad naar haar vernoemd. 

Hoek tot Helder

Woensdag 20 september was het zover. Een paar honderd kitesurfers  konden weer van start gaan om in één dag langs de Nederlandse kust van Hoek van Holland tot Den Helder te surfen. Alle deelnemers haalden 1500 euro sponsorgeld op om wetenschappelijk onderzoek naar hartfalen te financieren. Een spectaculair gezicht om de surfers voorbij gezien komen met een stevige windkracht vier tot vijf in de rug. Een informatieve site geeft meer informatie.

Oud Poelgeest

Na de fietstocht door Zuid-Kennemerland gaan we verder naar Oegstgeest om de dag er na weer door te gaan naar Noordwijk. In Oegstgeest overnachten we bij het kasteel Oud Poelgeest, het voormalige huis van de bekende professor Boerhaave uit Leiden. Thans een conferentiecentrum met vergader- en logeer faciliteiten. Een pracht omgeving vlakbij de plaats Warmond waar we ook nog even konden rondfietsen.

Kasteel Oud Poelgeest in Oegstgeest
Het waterrijke Warmond aan De Leede

Schiphol

Altijd weer gezellig om eens naar Schiphol te gaan. Al ga jezelf niet onmiddellijk op reis toch is het de sfeer rond de komende en gaande mens. We zijn toch altijd op reis. Duizenden mensen zie je hier gaan en komen. We gaan natuurlijk niet voor niks naar Schiphol. Een van de dochters was even met één van onze kleine meisjes en man naar Ibiza geweest. De regen ontvlucht en net op tijd weer terug voor het mooie weer.

Brionnais

Na een weekje Frankrijk heb je altijd nog wel wat foto’s die de herinnering levend houden en tot nadenken stemmen. Zomaar weggooien is ook zonde.

De koeien Vandersteen Brionnais, altijd weer mooi.
Een prachtig huis in Saint Germain en Brionnais. Vijf jaar geleden werd er een nieuw dak opgelegd. Nu kan je de voordeur nauwelijks vinden.
De herauten op precies driehonderd kilometer van Saint Germain en Brionnais. De plek voor de eerste koffiestop.

Terugreis

En dan zit ons reisje naar Frankrijk er weer op. Een kleine negenhonderdvijftig kilometer van Saint Germain en Brionnais naar Bergen NH. Altijd via Maastricht. In tien minuten onder de stad Maastricht door. Hoe dichter we bij huis kwamen hoe drukker het werd maar dan weet je ook dat je in hert overvolle Nederland bent aangekomen. Het was weer een mooi reisje.

Butte de Montsec

Op onze tocht naar Frankrijk logeerden wij in de buurt van Montsec. Bij deze plaats is ook de “ Butte de Montsec”. Dit door de Amerikanen opgericht gedenkteken staat op een 377 meter hoge heuvel. Het monument gedenkt het offensief van de Amerikanen dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd geleverd bij Saint-Mihiel (12-15 september en 9-11 november 1918). Op 11 november 1918 was de Eerste Wereldoorlog gelukkig ook afgelopen. Het monument is in het begin van de jaren 1930 gebouwd in neoclassicistische stijl naar een ontwerp van Egerton Swartwout. Het biedt een fantastisch uitzicht over de omgeving waar de gevechtshandelingen in 1918 plaatsvonden.

Onderweg

Zo nu en dan gaan we op pad. Het is alweer even geleden dat we richting Frankrijk gingen. Nu hadden we wat meer tijd en niet zoveel haast. Onderweg dan ook twee tussenstops. De eerste in Buxerulles in het noorden van Frankrijk vlak onder Verdun en daarna in Dijon. In de buurt van onze eerste B&B werden we verwelkomd door mogelijk Hollandse koeien. Verder zijn de rollen stro ( hooibalen dus😂) met de Franse maar voor ons Hollandse vlaggen getooid. Overigens heerlijk weer vandaag. De eerste vijfhonderd kilometers zitten er op.

Medemblik

Op ons fietstochtje door de kopman Noord Holland passeren we ook Medemblik. Een prachtige jachthaven waar ondanks het mooie weer toch nog veel bootjes binnen liggen. Niet vreemd want evenals auto’s die de meeste tijd stilstaan( al dan niet in de file) liggen de bootjes ook meestentijds in de haven. Treffend is het opschrift op de ophaalbrug in het centrum. Mooi bedacht.

Midwinterhoorn

Op ons fietstochtje door de duinen kwamen we in de buurt van Schoorl Midwinterhoornblazers tegen. Deze traditie komt uit het oosten van het land en is in 2011 komen overwaaien naar Noord Holland. Voor onze jaartelling werd de midwinterhoorn door de Germanen gebruikt om de zomer terug te doen keren. Verder wordt de midwinterhoorn tegenwoordig gebruikt om tussen Advent en Driekoningen boodschappen door te geven. De hoorns worden gemaakt van een berken- elzen- of wilgenstam. Overigens een bijzonder maar sonoor geluid. 

Onderweg

Soms kom je onderweg wel eens iets tegen wat de aandacht trekt. Zo ook deze gevel in Alkmaar. Het huis zal wel niet opperbest geïsoleerd zijn vandaar vermoed ik de luiken die nu omhoog staan en die ook voor de ramen kunnen worden geplaatst, althans dat vermoed ik. Verder dat bijzondere bordje onder het huisnummer. Bijzonder en het laat aan duidelijkheid alvast niks te wensen over.

Vlieland (2)

Zodra je op de veerboot naar Vlieland zit begint de vakantie. De auto blijft achter op het vasteland, de autosleutels kan je opbergen en je begint met een minicruise van anderhalf uur. Aangekomen op het eiland huur je een fiets als je die niet zelf hebt meegenomen en fiets je naar je huis wat gastvrij gewoon open is. Alles is zeer vertrouwd. Het linnengoed staat voor je huis en je koffers worden van de boot naar je huis gebracht. De vakantie kan beginnen.

Het Duinkersoord. Er is weinig veranderd.

Het huis Zeekrab staat klaar.
Ook hier begint de herfst
De zonsondergangen zijn ook hier nog steeds verbluffend mooi.

Deventer

En dan is het uitje naar Deventer bijna teneinde. Twee dagen op de gewone fietsjes de omgeving verkend. De eerste dag een rondje in de omgeving van Zutphen gefietst goed voor zestig kilometer en de tweede dag Deventer Olst Wijhe en terug langs de IJssel goed voor vijftig kilometer. Tenslotte ook door de bossen van het Geldersch landschap en vrolijke straatjes in Deventer, goed voor gezellige foto’s.

Gezellig straatje in het centrum van Deventer

Utrecht

Vandaag een dagje Utrecht met een van de gewaardeerde oud kantoorgenoten. Voor beiden makkelijk te bereiken via het spoor en een stad waar van alles te zien is. De vierde stad van Nederland met ruim driehonderdzestigduizend inwoners waarvan twintig procent als student staan ingeschreven. Utrecht is één van de oudste steden van Nederland en kreeg in 1122 stadsrechten. Dankzij de ligging aan de Rijn groeide Utrecht in de 13e en 14e eeuw uit tot een van de belangrijkste handelssteden van Europa. Nu een rondvaart door de grachten van deze stad en natuurlijk een lunch aan de Oudegracht.  


Vertrekpunt uit de Oudegracht.
Listige foto vanuit de boot met zicht op één van de vele bruggen.
Aan/na de lunch.

Driedaagse van Nijmegen

Afgelopen dinsdag liepen in Nederland de temperaturen op tot bijna veertig graden. Alle reden om de eerste dag van de Nijmeegse Vierdaagse geen doorgang te laten vinden. Dit jaar was er dus sprake van de Driedaagse van Nijmegen tevens zijnde de 104e Vierdaagse. Iedere avond was er voor de thuisblijvers een gezellig  programma op NPO 1 onder de titel “ Het gevoel van de Vierdaagse”. Leuk om te zien en voor velen wellicht een aanmoediging om zich ook eens in te schrijven. Het aantal inschrijvingen viel dit jaar overigens wat tegen maar woensdag gingen toch ongeveer 38.500 van start. De eerste dag waren er ongeveer 1490 uitvallers en de tweede dag ongeveer 1530. Hoe het de laatste dag is afgelopen is nog niet bekend maar vermoedelijk hebben toch rond de 35.000 wandelaars dit jaar de eindstreep gehaald. Al met al een fantastische prestatie van al deze wandelaars.

Overigens zal de Vierdaagse van 2022 de boeken ingaan als de eerste Vierdaagse na de twee jaren dat er geen Vierdaagse kon worden gelopen vanwege de Corona Pandemie en het in plaats van een Vierdaagse een Driedaagse werd. 

Verder in het verleden was er in 1940 een zogenaamde Noodvierdaagse vanwege de oorlogsomstandigheden. Verder werd er  gedurende de oorlogsjaren geen Vierdaagse meer gelopen. In 2006 werd de Vierdaagse na één dag verder afgelast vanwege de weersomstandigheden( een hittegolf die aan twee deelnemers het leven koste.) Degene die toen gestart waren ontvingen een herinneringsspeld.                       De foto’s zijn van TV Gelderland die de tocht via hun eigen TV kanaal versloeg. 

Binnenkomst 22 juli 2022
De Driedaagse bleef volgens het spandoek een Vierdaagse
De Via Gladiola

Asperges

Het is weer zo ver. De asperges liggen in de winkels. De meeste asperges zullen wel uit Limburg komen, het land van het witte goud. De vraag is nog even of de asperges uit de volle grond komen of dat ze ook wel in kassen geteeld kunnen worden. Met pasen is het er altijd weer de tijd voor. Deze asperges smaakten heerlijk en kwamen vermoedelijk wel uit de volle grond. Nou zie je meestal over de asperge bedden ook plastic zitten. Dat is ongetwijfeld een met een kas vergelijkbare bescherming. Overigens is het altijd maar een korte vreugde want eind juni is het voorbij. Dus nu maar even er genieten van het witte goud.